W klubowym bufecie na górze plotkowano, że jeden z drugim nie dostali przez czas jakiś pieniędzy, więc zaprotestowali. Po porażce GKS-u Bełchatów 0:5 odsunięci do Młodej Ekstraklasy zostali najstarsi w zespole Kamil Kosowski i Mate Lacić. Kto wierzy plotkom, może te fakty pozbierać do kupy. W Polonii też nie płacą punktualnie, z czym prezes Ireneusz Król wcale się nie kryje, mimo to piłkarze, którzy też woleliby mieć 3,5 miliona złotych (to upubliczniona wysokość zaległości) na swoich kontach niż na koncie prezesa, biegają aż miło, grają jak nigdy, nawet śnieg im nie straszny.
Pamiętam Polonię z 2000 roku. Wtedy sukces wykuwał się w codziennej żmudnej pracy, dzięki charakterowi, zawziętości, zasadzie, że słabsza kość pęka oraz takiej indywidualności jak Emmanuel Olisadebe. Tamta Polonia budziła szacunek, czasami strach, ale jej mecze zbyt dużych walorów estetycznych nie dostarczały. Teraz to zupełnie co innego. Są polot, technika, skuteczność, młodość, nienasycenie i najważniejsze: talent. Coś, co niedługo na pniu się sprzeda i będzie po długach.
Przepraszam z góry wszystkich kibiców Polonii, że zgrzeszę, ale porównam ich drużynę do Legii. Nie, nie do tej dzisiejszej, choć pewnie na takie porównania niedługo przyjdzie czas. Ale tamtej z sezonu po Lidze Mistrzów. Wszyscy z niej pouciekali, zespół poszedł w rozsypkę, było biednie i pesymistycznie, wróżący z fusów prorokowali spadek. Wbrew problemom trener Mirosław Jabłoński zbudował na rundę jesienną sezonu 1996-97 fajny zespół. Nie miał wyjścia i na wcześniej niespotykaną w Legii skalę wprowadził młodych. Oni dali jakość i radość z gry w piłkę. Legia włączyła się do walki o mistrzostwo. Piłkarze grali, jakby w imię udowodnienia wszystkim naokoło, że potrafią więcej niż to, na ile ich oceniano. Grali w imię lepszego jutra, które nadeszło w postaci Daewoo i wszystko znów poszło w rozsypkę.
Tej Polonii bardziej niż lepszego jutra, życzę zachowania pustych żołądków. Tak sobie myślę, że im dłużej jej zawodnicy pozostaną głodni i będą gonili za czymś lepszym (kontraktami, transferami), tym podium, a może nawet coś więcej nabierać będzie coraz bardziej realnych kształtów. Gorzej jeśli dogonią za wcześnie.
Tomasz Lipiński Canal +
